...

Quisera vosco falar de grado,
ai meu amigu' e meu namorado;
mais non ous' oj' eu con vosc' a falar,
ca ei mui gran medo do irado;
irad' aja Deus quen me lhi foi dar.

En cuidados de mil guisas travo
por vos dizer o con que m'agravo;
mais non ous' oj' eu con vosc' a falar,
ca ei mui gran medo do mal-bravo;
mal-brav' aja Deus quen me lhi foi dar.

Gran pesar ei, amigo, sofrudo,
por vos dizer meu mal ascondudo;
mais non ous' oj' eu con vosc' a falar,
ca ei mui gran medo do sanhudo;
sanhud' aja Deus quen me lhi foi dar.

Senhor do meu coraçon, cativo
sodes en eu viver con quen vivo;
mais non' ouso oj' eu con vosc' a falar,
ca ei mui gran medo do esquivo;
esquiv' aja Deus quen me lhi foi dar.

D. Dinis
publicado por RAA às 18:28 | comentar | favorito
tags: