CON HOLDERLIN EN GRAÇA
Para evocar a rosa da loucura
Levo sempre comigo na carteira
Uns versos sen lembranzas e unha escura
Sombra á beira de min por compañeira.
O mal da lucidez xa no ten cura,
Os soños van á nada preguiceira,
Pero a flor da inocencia aínda perdura
No medio dos fragmentos, da poeira
Do mundo, baixo as trabes inseguras
Do universo...
Unha folla voandeira
Pode pautar a música futura,
Fatal, incerta, estraña, verdadeira.
Penso isto en Lisboa, nun tranvía,
Dando cabo a esta inmóbil travesía.
Ramiro Fonte